Długo zastanawiałem się nad tym czy kolejna, mająca się odbyć w dniach 13-14 czerwca br.  konferencja hyopatologiczna w Krakowie powinna być oznaczona jako IV, z tego względu, że faktycznie w grodzie Krakusa spotykamy się po raz czwarty, ale jest to też nasza XXVII konferencja. Związane jest to z faktem zorganizowania przeze mnie XXIII kolejnych tego typu konferencji w Puławach. Pierwsza odbyła się w czerwcu 1996 roku. Nad tym problemem zastanawiałem się dobrych kilka dni. Ostatecznie doszedłem do wniosku, że  powinienem zachować pewną ciągłość i  przyjąć, że jest to nasze de facto  XXVII  spotkanie.  Argumentów przemawiających za powyższą decyzją jest wiele. Jednym z nich jest ten, że  większość uczestników konferencji w Krakowie wcześniej bywała na podobnych tematycznie i organizacyjnie  spotkaniach w Puławach. Mając to na uwadze uznałem, że należy szanować tradycję i nie rozdzielać historii konferencji na dwa etapy tylko przyjąć, że spoiwem łączącym obie te konferencje są ludzie, a nie miejsca. Okres 27 lat, na który przypadają konferencje hyopatologiczne jest dla sektora trzody chlewnej czasem z każdym rokiem trudniejszym, stawiającym coraz większe wyzwania zarówno dla producentów świń, jak i lekarzy weterynarii. Warto wspomnieć, że w roku 2000 mieliśmy w Polsce ponad 700  000 chlewni, a w lutym 2023 roku zostało nam ich tylko 56 000. Zmniejszyło się również  krajowe pogłowie. W roku 2000 roku mieliśmy na stanie około 19 mln świń, a w roku 2023 tylko około 8, 9 mln.  Podane cyfry uwidaczniają, jak mocno skurczył się rynek pracy dla lekarzy weterynarii i z jakimi egzystencjalnymi problemami muszą się oni mierzyć. Na pewno zmieniło się jeszcze jedno. Wzrósł w stopniu zasadniczym poziom profesjonalizmu krajowych hyopatologów. Dorównujemy, a mam wrażenie, że przerastamy swoją wiedzą lekarzy z rozwiniętych rolniczo krajów Unii Europejskiej.  Niestety, z powodu zapaści w produkcji świń,  wielu dobrych lekarzy hyopatologów musiało zmienić „branżę” i zacząć zajmować się innymi gatunkami zwierząt. Mam nadzieję, że wiedza zdobyta w obszarze chorób trzody chlewnej przydaje się im w pracy z innymi gatunkami. Zaszczycony i dumny jestem z tego, że ogromna większość specjalistów, nawet tych, którzy musieli zmienić swoje zawodowe zainteresowania, nieprzerwanie uczestniczy w organizowanych przeze mnie spotkaniach. Dziękuję Państwu za to. Podobnie jak w poprzednich latach, zaprosiłem do udziału w konferencji wyróżniających się wiedzą praktyczną naukowców i praktyków z kraju i zagranicy. Po raz pierwszy udział w konferencji jako współorganizator weźmie stowarzyszenie POLPIG. W moim przekonaniu jest to jedna z tych nielicznych organizacji, która profesjonalnie podchodzi do pojawiających się problemów i  robi wszystko, co możliwe  dla utrzymania produkcji trzody chlewnej w naszym kraju. Wydaje się, że w trudnych czasach konieczna jest ścisła współpraca między lekarzami weterynarii i profesjonalistami w zakresie chowu świń. Także z tego powodu  zaprosiliśmy do udziału w konferencji przewodniczącego bardzo ważnej organizacji unijnej (COPA – COGECA) Antonio Tavaresa.  Mam nadzieję, że przybliży on uczestnikom konferencji perspektywy dla sektora trzody chlewnej w UE. Wszystkich, związanych z produkcją trzody chlewnej lekarzy weterynarii zapraszam do Krakowa, mam nadzieję, że udział Państwa w naszej konferencji będzie siłą napędową do dalszej pracy, a także niezapomnianym spotkaniem w „starym gronie” specjalistów chorób świń. Nic nie odbyłoby się w skali i formie, do której zdążyliśmy się przyzwyczaić, gdyby nie wspaniałomyślni sponsorzy, którym serdecznie dziękuję za wsparcie. Życząc  wszystkiego najlepszego, czekam z niecierpliwością na spotkanie z Państwem w Krakowie!